ปอย่างอารมณ์ดี ก็ต้องชะงักเกิดอาการตะลึงตาค้างทันที เมื่อเห็นใครบางคนเดินลงมาจากชั้นบน “โอ้ว มายก๊อด... สวย...งาม...อย่างกับเจ้าหญิงในนิยาย” ลำเภาพายิ้มนิดๆก่อนจะเดินลงมาด้วยท่วงท่ากรีดกรายสง่างามดุจเจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์ “บอกนายสมเตรียมรถแล้วหรือยัง” ลิลลี่ที่ยังคงตะลึง ได้สติรีบพยักหน้าตอบ “ค่ะ..เตรียมแล้วค่ะคุณเภา เอ่อ..แต่ทำไมคุณเภาไม่ให้พี่สมขับไปให้ละคะ” ลำเภาหันไปบอกก่อนจะเดินออกไป “คืนนี้ฉันคงอยู่ฉลองถึงเช้า” ลิลลี่มองตาม ยังคงตะลึงไม่หาย

ตอนกลางคืน ลำเภาพาขับรถมาตามถนนเปลี่ยว เสียงมือถือดังขึ้น ลำเภาพาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเบอร์แล้วกดรับสาย “ฮัลโหลค่ะ คุณพี่มล” เสียงวิมลเอ่ยถาม “อยู่ไหนแล้วคะคุณน้อง” ลำเภาพาบอก “กำลังขับรถไปค่ะ อีกครึ่งชั่วโมงคงถึง” วิมลตอบน้ำเสียงหงุดหงิด “อีกครึ่งชั่วโมงเชียวเหรอ พวกเราหิวจะแย่แล้ว” ลำเภาพายิ้ม “แหม...ให้แต่งเป็นคอนเซ็ปต์เจ้าหญิง ก็ต้องใช้เวลาหน่อยสิคะคุณพี่” วิมลถอนใจ“ค่า...คุณพี่เชื่อ คุณน้องจัดเต็มแน่ๆ อยากเห็นว่าจะเริ่ดแค่ไหน รีบมานะจ้ะ” ลำเภาพารับคำแล้ววางสาย พอเงยหน้าขึ้นก็ต้องตกใจ เมื่อรถคันหนึ่งวิ่งมาตัดหน้า ลำเภาพาพยายามหักหลบและเหยียบเบรกะทันหัน “ว้าย...” รถลำเภาพาปีนเสยขึ้นไปบนฟุตบาท ลำเภาพาเงยหน้าขึ้นมา ตกใจ รีบลงมาดูรถ เห็นยางรถของตัวเองแบนไปข้างนึง ลำเภาพาตกใจเดินออกมามองซ้ายมองขวาแล้วหยิบมือถือจะโทรออก แต่มีมือของใครบางคนเข้ามาแย่งมือถือไปเสียก่อน ลำเภาพาร้องเสียงหลง “ว้าย...เอาคืนมาเดี๋ยวนี้นะ” ชายคนนั้นทำท่าจะกระชากสร้อยลำเภาพาไปด้วย ลำเภาพายื้อไว้ เลยจึงถูกผลักกระเด็นจนเซไป คนร้ายกระชากสร้อยมาได้แล้ววิ่งหนีไปทันที ลำเภาพาพยายามลุกขึ้นแล้วร้องขอความช่วยเหลือ หนุ่มคนหนึ่งสวมหมวกกันน็อคขี่มอเตอร์ไซค์แล่นเข้ามาเห็นเหตุการณ์ จึงจอดรถขวางคนร้าย คนร้ายชะงักหยิบมีดขึ้นมาจะจ้วงแทงหนุ่มมอเตอร์ไซค์ แต่เขาต่อสู้จึงถูกมีดแทงสวนมาเฉี่ยวเสื้อขาด เลือดออก หนุ่มมอเตอร์ไซค์เซไป คนร้ายถีบเขาล้ม แล้ววิ่งหนี ลำเภาพาตะโกนขึ้น “หยุดนะ ฉันบอกให้หยุด ไม่งั้นฉันยิงจริงๆ ด้วย” คนร้ายชะงักกึก ค่อยๆ หันไป หนุ่มมอเตอร์ไซค์มองไปด้วยสีหน้าตกใจเช่นกัน ลำเภาพาถือปืนเล็งไปที่คนร้าย “ส่งของฉันคืนมา ส่งมาเดี๋ยวนี้!”คนร้ายลังเลก่อนจะตัดสินใจส่งของคืนให้คตกริชแล้วลนลานวิ่งหนีออกไป คตกริชจะตามคนร้ายไป แต่ลำเภาพาห้ามไว้ “ไม่ต้องตามค่ะ อันตราย แล้วคุณก็เจ็บด้วย” ลำเภาพามองแผลคตกริชอย่างห่วงๆ คตกริชบอก “ไม่เป็นไรครับ นิดหน่อยเอง คุณเป็นอะไรหรือเปล่าครับ” ลำเภาพาส่ายหน้า “ไม่ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ” คตกริชพยักหน้ารับ แล้วทำท่าจะขึ้นมอเตอร์ไซค์ ลำเภาพาเรียกไว้ บอกว่าเธอจะพาไปหาหมอทำแผล แต่คตกริชบอกไม่ต้อง เพราะเขารีบ ลำเภาพาเรียกเขาอีกครั้ง “เดี๋ยวค่ะ” คตกริชหันกลับมาบอก “ผมไม่เป็นไรจริงๆ คุณขึ้นรถเถอะครับ” ลำเภาพาอึกอัก “เอ่อ เดี๋ยวค่ะคุณ...อย่าเพิ่งไป คุณเปลี่ยนยางเป็นไหม” คตกริชชะงัก หันไปมองดูยางรถของลำเภาพาที่แบนแล้วมองหน้าเธอ คตกริชถอดหมวกกันน็อคออกมา ลำเภาพามองคตกริชอย่างรู้สึกถูกชะตาทันที