ทั้งนี้คดีความของวันเสาร์ เริ่มต้นขึ้นเมื่อวันที่ 16 ส.ค. 61 เจ้าหน้าที่อุทยานแห่งชาติแก่งกระจานได้จับกุมและแจ้งข้อกล่าวหากระทำผิดตามพระราชบัญญัติอุทยานแห่งชาติ พ.ศ. 2504 และพระราชบัญญัติป่าสงวนแห่งชาติ พ.ศ. 2507 เป็นการยึดถือ ครอบครอง ทำประโยชน์ หรืออยู่อาศัยในที่ดิน เข้ายึดถือครอบครองป่าเพื่อตนเองหรือผู้อื่น ก่อสร้าง แผ้วถาง เผาป่า หรือกระทำด้วยประการใด ๆ อันเป็นการทำลายป่าและเสื่อมเสียแก่สภาพป่าในเขตอุทยานแห่งชาติและป่าสงวนแห่งชาติ เนื้อที่ประมาณ 31 ไร่ ซึ่งวันเสาร์ยืนยันว่าที่ดินผืนนี้เป็นมรดกตกทอดมาจากแม่
โดยศาลชั้นต้นได้พิพากษาให้จำคุก 3 ปี 8 เดือน ให้ออกจากที่ดิน รื้อถอนบ้านและสิ่งปลูกสร้าง และจ่ายค่าเสียหายให้รัฐ 2,124,060 บาท ต่อมาศาลอุทธรณ์พิพากษากลับคำตัดสินพิพากษาของศาลชั้นต้นยกฟ้อง จนพนักงานอัยการได้ยื่นฎีกาและมีคำตัดสินในวันนี้ (27 ก.ค. 65) ท่ามกลางบรรยากาศความโศกเศร้าของชาวกะเหรี่ยง อ.หนองหญ้าปล้อง จ.เพชรบุรี ที่มาร่วมให้กำลังใจ
จากคำบอกเล่าของชาวกะเหรี่ยงบ้านท่าเสลา กล่าวว่า อุทยานแห่งชาติแก่งกระจานประกาศเมื่อปี 2524 เส้นแนวเขตในพระราชกฤษฎีกาที่ประกาศไว้ในราชกิจจานุเบกษา เล่ม 98 ตอนที่ 92 วันที่ 12 มิถุนายน 2524 คือเส้นที่วันเสาร์และชาวบ้านท่าเสลารับรู้ทั่วกันและไม่เคยรุกล้ำเข้าไป แต่ต่อมากรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช ได้ลากเส้นแนวเขตใหม่ โดยอ้างว่าในปี 2558 คณะรัฐมนตรีพลเอกประยุทธ์ จันทร์โอชา มีมติเห็นชอบให้ดำเนินการปรับปรุงแผนที่แนวเขตที่ดินของรัฐแบบบูรณาการ หรือที่เรียกสั้น ๆ ว่า โครงการ ‘One Map’ เพื่อให้หน่วยงานราชการใช้แผนที่เดียวกันในการทำงาน อุทยานแห่งชาติแก่งกระจานจึงยึดเอาเส้นแนวเขตที่ถูกขีดขึ้นใหม่เป็นเส้นทางการ และเส้นแนวเขตใหม่นี้เองได้รวมเอาพื้นที่ของวันเสาร์เข้าไปอยู่ในเขตอุทยานฯ ด้วย
การดำเนินการจับกุมและดำเนินคดีดังกล่าวนั้น เจ้าหน้าที่อ้างอำนาจตามคำสั่ง คสช. ที่ 64/2557 เรื่อง การปราบปรามและหยุดยั้งการบุกรุกทำลายทรัพยากรป่าไม้ หรือนโยบายทวงคืนผืนป่า โดยขบวนการประชาชนเพื่อสังคมที่เป็นธรรม (P-Move) เปิดเผยข้อมูลจากคณะทำงานศึกษาร่างกฎหมายว่าด้วยการนิรโทษกรรมแก่ราษฎร ซึ่งได้รับความเสียหายหรือได้รับผลกระทบจากการดำเนินการตามนโยบายของรัฐ ชี้ว่าตั้งแต่ในระยะเวลา 8 ปี ตั้งแต่ 2557-2565 มีคดีความที่เกี่ยวข้องกับการบุกรุกพื้นที่ป่าไม้ในพื้นที่ของกรมป่าไม้ และกรมอุทยานฯ รวมกันอย่างน้อย 34,692 คดี