"ช่างน่าสงสารเสียจริงเป็นมนุษย์จึงต้องอยู่ให้คนอิจฉา อย่าให้คนสงสาร คุณเฉลิมออกมาคราวนี้เสียงก็เหือดแห้ง แรงก็โหยหา"

วันที่ 27 กรกฎาคม 2567 นายวันชัย สอนศิริ อดีตสมาชิกวุฒิสภา(สว.) โพสต์เฟซบุ๊กว่า อยู่ให้คนอิจฉา ดีกว่าอยู่อย่างน่าสงสาร

"คุณทักษิณได้ตอบคำถามของนักข่าว ที่ถามถึงเรื่องคุณเฉลิมให้สัมภาษณ์และท้าดีเบทว่า “อย่าไปพูดถึงเขาเลย สงสารเขา ผมสงสารเขา เขาอายุเยอะแล้ว...” ถ้าผมเป็นคุณเฉลิม จะรู้สึกเจ็บจี๊ดดดดด เข้าไปในส่วนลึกของหัวใจ ทะลุเข้าไปถึงตับไตไส้พุง เพราะคำพูดว่า สงสาร เขาอายุเยอะแล้ว มันเหมือนกับคำพูดที่ว่า สมเพชเวทนา แก่แล้ว หมดสภาพแล้ว ไม่อยากยุ่งด้วย ปล่อยๆเขาไปเถอะ

มีคำสั่งสอนที่พูดกันมานานว่า ต้องอยู่ให้คนอิจฉา อย่าอยู่อย่างน่าสงสาร หมายความว่าคนที่ประสบความสำเร็จเจริญรุ่งเรืองมั่งคั่งมีฐานะมีตำแหน่งมีเกียรติยศชื่อเสียง คนมักจะอิจฉาตาร้อนริษยานินทาว่ากล่าว...น่าหมั่นไส้ แต่คนที่ยากจนข้นแค้นต้อยต่ำไม่มีฐานะตำแหน่งชื่อเสียงเกียรติยศ หมดสภาพ แก่หงำเหงอะ เลอะเลือน คนเขาก็จะสมเพชเวทนา...

ช่างน่าสงสารเสียจริง เป็นมนุษย์จึงต้องอยู่ให้คนอิจฉา อย่าให้คนสงสาร คุณเฉลิมออกมาคราวนี้ เสียงก็เหือดแห้ง แรงก็โหยหา น้ำยาก็หมด จะกระโชกโฮกฮากใส่ใครก็ไม่มีใครเกรงกลัว หลานอุ๊งอิ๊งก็ยังดีดออก คุณทักษิณก็บอกว่าสงสารเขา เขาอายุเยอะแล้ว...คงไม่ต้องมีคำอธิบายอะไรมากไปกว่านี้ วันเวลามันฆ่าทุกสิ่งทุกอย่าง ฆ่าแม้กระทั่งดาวสภา..ขุนศึกฝั่งธน..ฉลามและเฉลิม.. ผมละสงสารจับใจ...